افسردگی، اختلالات روانی وابسته به تغییر فصل، ترک سیگار
مصرف این دارو در دوران بارداری از نظر طبقه بندی FDA در گروه B قرار دارد. مطالعات محدود انسانی نماینده ریسک پایینی در جنین هستند ولی قبل از مصرف با پزشک معالج مشورت گردد.
با توجه به ترشح در شیر مادر، به دلیل بروز عوارض خطرناک و مخاطره آمیز برای شیرخوا, در صورت ضرورت به مصرف دارو در دوران شیردهی، تغذیه با شیر مادر در طول درمان توصیه نمی‌شود.
قبل از مصرف این دارو در موارد زیر با پزشک مشورت نمایید:
- سابقه حساسیت به این دارو و یا هر داروی دیگر.
- مصرف همزمان هر داروی دیگر.
- ابتلا به هر بیماری زمینه‌ای به ویژه بیماری‌هایی از قبیل نارسایی کبدی، کلیوی و بیماریهای قلبی.
- سایقه تشنج يا ضربه به سر.
- بیماران دیابتی که انسولین یا دیگر داروهای کنترل کننده قند خون را مصرف می‌کنند.
- از زمان شروع مصرف دارو تا اثربخشی کامل ممکن است ۳ تا ۴ هفته طول بکشد. دارو را بدون نظر پزشک وبه یکباره قطع نکنید.
- این دارو می‌تواند موجب گیجی یا خواب آلودگی شود. هنگام مصرف این دارو از رنندگی یا کار با ماشینآلاتی که به هوشیاری احتیاج دارند اجتناب نمایید.
- بوپروپیون نباید همراه با داروهای مهارکننده مونوآمینواکسیدازها و یا در فاصله کمتراز ۲ هفته از قطع این داروها مصرف شود.
- مصرف همزمان این دارو یا سایر داروهای پایین آورنده آستانه تشسنج مشل ضد افسردگی‌ها،آنتی‌سایکوتیک‌هاء ضد مأارباه آنتی‌هیستامین‌ها، کینولون‌ها، ترامادول, تتوفیلین لینزولید کورتیکو استروئیدهای سیستمیک، قطع ناگهانی بنزودیازپین‌ها و نیز آمانتادین و لوودوپا باعث افزایش خطر بروز عوارض جانبی دارو به خصوص تشنج می‌گردد. لا قبل از مصرف این داروها با پزشک مشورت کنید.
- مصرف فرآورده‌های جایگزین با نیکوتین همراه با بوپروپیون می‌تواند باعث افزایش فشار خون شود.
- کاربامازپین، فنی توئین و فنوباربیتال باعث القاء متابولیسم بوپروپیون می‌شوند و سایمتیدین و والپروات سدیم باعث مهار متابولیسم آن می‌شوند.لذاقبل از مصرف همزمان با اين داروها با پزشک مشورت کنید.
- تا بهبود قابل توجه افسردگی احتمال افزایش ریسک خودکشی با مصرف دارو وجود دارد. بیمارانی که ریسک بالایی دارند باید به طور مرتب تحت نظر باشند.
- دارو باید در نارسایی کبد و کلیه با احتیاط و زیر نظر پزشک مصرف شود و در نارسایی کبدی و کلیوی نیاز به تنظیم دوز دارد.
- به علت کاهش آستانه تشنج وابسته به دوز .این دارو در بیماران مبتلا به صرع منع مصرف دارد. همچنین بیماران مبتلابه بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی، نسبت به این عارضه مستعدترند و نیز در کسانیکه در حال ترک الکل یا بنزودیازپین هستند نیز منع مصرف دارد. لذا بایستی با نهایت احتیاط در بیماران دارای سابقه قبلی تشنج و سایر عوامل مستعد کننده مثل سیروز کبدی یا تومورهای سیستم عصبی مرکزی بکار رود. استفاده از آن در بیماران با سایر عوامل خطر ساز تشتج (متل سوء مصرف الکل, تاریخچه ضربه به سر یا تب و
داروهای پیین آرنده آستانهتشنج)فقط بایستی زمانی صورت گیرد که شواهد بالینی قوی به نفع استفاده از آن وجود دارد. مصرف این دارو در بیماران دو قطبی به دلیل القاء مانیا منع مصرف دارد و مصرف آن در بیماران سایکوتیک بایستی با احتیاط باشد,
هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته گردد اگرچه کلیه این عوارض در یک فرد دیده نمی‌شود, با این حال در صورت بروز هر کدام از آنها به پزشک مراجعه نمایید:
اضطراب، بی قراری،سردرد شدید، راش پوستی یا کهیر، خارش، احساس صدای زنگ در گوش، غش، توهم، هذیان، پارانویا (احساس سوءظن شدید)، مشکل در تمرکز، تشنج(خصوصا با دوزهای بالاتر) حملات پانیک،» مانیا یا هایپومانی، تحریک پذیری و پرخاشگری.
علائم زیر تنها در صورتی که ادامه پیدا کردند یا آزاردهنده شدند احتیاج به توجه پزشکی دارند:
درد شکم،بی‌اشتهایی، خشکی دهان،یبوست، احساس گیجی، تاری دید، تیش قلب غیر عادی، خواب‌آلودگی، تغییر در حس چشایی, تکرر ادرار،بی‌خوابی، تعریق زیاد، درد عضانی، تهوع و استفراغ، گلو درده لرزش و کاهش وزن غیر عادی.
- در صورت مصرف اتفاقی و یا مصرف بیش از حد دارو , بیمار را هر چه سریعتر به مراکز درمانی مسمومیت دارویی منتقل نمایید.
مقدار و نحوه مصرف هر دارو را پزشک تعیین می‌کند.
- دارو را می‌توان به تنهایی و یا همراه غذا مصرف کرد.
- دارو را درزمان مشخصی از روز میل نمایید.
-در صورت بی‌خوابی،دارو را در طول روز و با فاصله زمانی از ساعت خواب مصرف نمایید.
- قرص را به صورت کامل و با آب مصرف نمایید. از شکستن یا جویدن قرص‌ها خودداری کنید.
- حداکثر دوز مجاز روزانه 450 میلی گرم و حداکثر دوز مجاز درهر بار مصرف ۱۵۰ میلی گرم می‌باشد,
- مصرف این دارو در افراد زیر ۱۸ سال توصیه نمی‌شود.